karlı ve soğuk bir istanbul akşamından yazıyorum kanka bir yılbaşı akşamı daha sensiz kanka

gecenin soğuk ve yağışlı hali bedenimi donduruyor

usulca yanıma sokulup üşüdünmü kanka değişlerin

ve üzerindeki hırkanı çıkarıp giy bunu değişlerin gelir aklıma



paylaşmanın asaletini yaşarken kankam değişlern gelir aklıma

ve agezmeye çıktığımız istanbul sokaklarında

açlıktan bitaf düşerken fırından aldığın sıcak bir pidede

ellerinle bölüp al kanka sensiz boğazımdan geçmez değişlerin

kulaklarımda çınlıyor.



uzaklardan martılarının dans ettiği boğazından

yedi tepeli şehrimizden istanbulumuzdan yazıyorum kanka

pul pul hatıralar takılı hep aklımda maviliklerde kayboluyorum

yağmur vururken penceremin camına sen düşüyorsun gözlerimin önüne

ve hiç gitmiyorsun kanka



çok isterdin bir şiirde bana yaz kanka derdin hep bana

elim hiç varmazdı keıda kaleme seni anlatacak keıtta yetmezdiki kanka

boğazıma bişeyler sarılırdı her defasında

ben seni anlatamazdımki yaşardım kanka yaşıyordumda



demek gecenin denizinden ağlar çekilirken

ben deli divane bir yılbaşı akşamı yine sana hasretken

yağmur damlacıkları bir bir elime düşerken

içimde tarifi anlatılmaz acılar çekerken

ve sen hudutsuz özleminle gönlüme çökerken

bu gece sana yazacakmışım kanka



bir şahin marka arabada kurduğumuz hayallerde

çalışıcaz alıcaz deyip gece gündüz mesayilerimiz olurduya

nerden bilirdik hayalimizin sonumuz olucağını kanka

şimdi yarı dökük saclarımın yaşlılık dağlarındayım seni özlüyorum kanka



yıllar yıllar geçiyor kanka yaşlılık saclarımdan başladı

ve bedenime düşüyor kalbime vuruyor ve dizlerime

yıllar sen gibi bir şahinin yükü sırtımda

nerden bilirdim hayalimiz sonumuz olucak kanka



yara en çok kanarken yakışırmış adama diyorlar

içim almıyor tükenişleri gidişleri

burda olsaydın anlatırdım sana birine vuruldum kanka

sıcak iklimlerin olduğu toros diyarlarında



çok üşüyorum kanka çok yanımda olsanda

yine o beşiktaşının kartalının hırkasını geçirsen üzerime



canım sıkılıyor yine gitme demiştim yalvarmıştım ardından

içimde kara bulutlar dolanıyor daralıyorum bu yol bizi bitirir

gel vaz geç demiştimde kader diyelim gitsin demiştinya

lanet olası bolu dağı nasılda aldı seni aramızdan nasılda gittin kaderine

bu nasıl gidişti kanka



kaza haberinde inlettin bizi şimdi yetim bir çocuk gibi yüreğim

iki yıl oldu bir yıl başı daha sensiz geçti

ben yılbaşını sensiz geçirmeye alışamadım kanka



kanka boğuluyorum tuzlu bir yaşamın ortasında

martıların çığlıkları boğazın siyahlığını aydınlatıyor

her bir kaldırım taşı seni anlatıyor seni çok özledim kanka seni çok özledim





canım kardeşim (serhat kaplanoğluna hitafen ruhu şaad olsun..amin..)
turgut muzaffer codunoğlu