hatýralar canlanýp sen aklýma düþtüðünde kaybediyorum kendimi öðretmenim

yedi tepeli þehirden

istanbuldan yazýyorum öðretmenim

elinle baþýmý okþadýðýn ve yanaðýma kondurduðun busen gitmez gözümün önünden



Merhaba öðretmenim merhaba.Merhaba mekaný çennet kokan ey büyük insan

paylaþmanýn daðýna çökmüþ bir siste

yaðmurunda susamýþ topraga su verirçesine çýkýyor sesin

Ve haydi oðlum haydi gidelim okulumuza deðiþlerin



Elin kalbinde göysün daralýrken çýktýðýn halý saha maçýndan

Ve evinin kapýsýnda kalp krizi haberin kulaklarýmda çýnlýyor öðretmenim



takvimler 30 ekim 2005 saatler geçe yarýsýna yaklaþmakta

ve bir pazartesi akþamý ansýzýn býrakýp gittin bizi

oysaki ne hayallerimiz vardý ileriye dönük seninle

ben sensiz yaþamaya alýþamadým öðretmenim



uzaklardan yazýyorum öðretmenim

boðazýndan galata kulesi ayasofyasýndan sultan ahmetine

Yedi tepeli þehirden istanbuldan yazýyorum



Bir film þeridi gibi geçiyor hatýralar gözümün önünden

o an deryalarda kayboluyorum

sessizlik çökerken geçenin esrarýna bir beyazlýk çöküyor

sen düþüyorsun aklýma öðretmenim



çok isterdimde bir þiir yazamazdým seni anlatan

elim varmazdý keýda kaleme duygulanýrdým

kilitlenirdi yüreðim ve evimizin önünden geçtiðin yola bakardým aðlardým öyle uzun uzun

bir aðýrlýk çöker üzerime kilitlenirdim öðretmenim



demekki geçenin karanlýðýný ay aydýnlatýrken

ben deli divane sana özlemliyken

düþerken gözümden yaþlar bir bir

içimde derin açýlarý yaþarken ve sana yanarken

sen sýnýrsýz özleminle yüreðime çökerken sana yazaçakmýþým öðretmenim



bir futbol topu için kurduðum hayallerde

hep sen büyürdün tutkusu olduðun fenerbahçen gibi küçük ve öðrençi yüreðimde

nerden bilirdim senin bendeki ýþýðý aydýnlatmaya çalýþtýðýný

yoksa hangi öðretmen istemez fýrtýna deresinden öðrençisini kuçaðýnda geçirmeyi



yýllar çabuk geçiyor öðretmenim yaþlýlýk saçlarýmdan baþladý önçe

kalbime vuruyor ve dizlerime sonra yýllar harçýyor bedenimi

hayatýmýn en orta yerindeyim ve seni çok özlüyorum öðretmenim



açýlar en çok yürek kanarken yakýþýrmýþ adama diyorlar öðretmenim

içim almýyor gidiþini bizi terk ediþini

yanýmda olsaydýn þimdi anlatýrdým sana öðretmenim sensiz nasýl üþüdüðümü



çaným sýkýlýýyor yüreðim kanýyor yaþama arzusunda terk ettiðin günden beri

þimdi atsam kendimi bu kayalýklardan yeridir sensiz yaþanaçaksa hayat

seni çok özlüyorum seni çok seviyorum öðretmenim



insan yedisinde neyse yetmiþindede odur derdinya

nede haklýydýn hayata hazýrlarken bizi bir baba þevkatinde

bir görebilseydin öðrençilerin hangi mevkide öðretmenim

nasýlda gururlanýrdýn sen gururumuz olduðun gibi



hani derdinya büyüdüðünüzde biyerlerde olduðunuzda

arkanýzdakileri koruyun kollayýn onlarý biz senin açtýðýn yolda

anlýmýz ak baþýmýz dik yürümekteyiz sen rahat uyu öðretmenim

içimzde senin öðrettiklerin ve senin sevgin oldukça asla tukenmez bitmeyiz biz

seni çok seviyoruz seni çok özledik ruhun þaad olsun öðretmenim...