Okyanussun denizsin, bazen ırmak ve dere
Tarih boyu akarsın, göğsünü gere gere

Bazen durgun bir gölsün, kimi yerde şelale
Hep sende hayat bulur, gül, sümbül ve de lale

Yeşil doğa ve deniz, dinlendirir ruhları
Martılarla uyanır, sahiller sabahları

Dünya damarlarının, kanısın ab-ı hayat
Eğer ki sen kurursan, dünyada kalmaz hayat

Buluttan damla damla, yağar rahmet sağnağı
Yaşayan her canlının, sudur hayat kaynağı

Balıkların evisin, canlıların durağı
Senin ile şenlenir, cihanın ova dağı



Marmaraya borçludur, İstanbul sultanlığı
Nede güzel yakışmış, boynuna gerdanlığı

Yeşilırmak yüceltti, Amasya denen yarı
O olmazsa olmazdı, Şehzadeler diyarı

Van, Abant; Yedi Göller, ne güzeldir Boraboy
Denizlerse bambaşka, hayat dolu sahil-koy

Mezopotamya nice, medeniyet durağı
Fırat ile Dicle’nin, bereketli toprağı



Mevlam vermiş meccanen, var onda binbir gizem
Bereket timsalidir, dünyaya yeter zemzem

Haz verir gönüllere, her zaman her şekliyle
Kalp coşar Balagay’da, şelalenin zikriyle

Amuderya, Siderya, ne güzel iki nehir
Onlarla kıymet buldu, şu Maveraünnehir

Ah şu Tuna yokmudur, hasret duyduğum nehir
Etrafına doluşmuş, ezansız nice şehir

Ganj’la İndus olmasa, Hindistan’da can muhal
Onlara borçlu belki, varlığını Taç Mahal

Afrika’da Nil oldun, hayat verdin çöllere
Kimi zaman can aldın, ağıt oldun dillere



Bitmez senle hikâyem, sen varsın ahırette
Altından ırmak akan, köşkler vardır cennette

Karşılıksız verdiği, Mevla’nın hediyesi
Anlatmakla bitmezki, şu suyun hikâyesi

Hüsnü ÖNDER