uzandığında bahar gözlerin,aklımın karakışlarına,
içimi donduran Karadeniz’in sokak aralarına sağanak sağanak
bastırmaya başlar özlemin...

seni özlemek...
gönlümden gidişinle aklıma gelişinin mutlak ayrıntısında,
kıyıya vuran koyu renkli rüyaların ,
gözlerimi açtığımda sol yanıma bırakmış olduğu
paha biçilmez ihaneti....
duygularımın hiç bir vaad taşımayan kıvrandıran serzenişi seni özlemek...

suskunluğunda büyüttüğüm sevdanın
şiddetle artan kalp ağrısı,
ölü doğmaya hazırlanan hayallerimin bıçak gibi saplanan doğum sancısı
seni özlemek...
hükmünü yitiren kavuşma sahnelerinde boy gösteren
tehlikeli final oyunlarında rakipleri kıskandıran derin mana,ümitsizce beklemek...

zamandan ödünç ç/aldığımız hayatın süzgecinde,
acıları ve umutları ayrıştırmaya çalıştığımız parçalar arasında
ipuçlarını yakalamaya çalışırken canımız pahasına,
yazıcı ile sahibi arasında yeşeren cümlelerin mutlak son bulduğu bir hikayenin,
ön sözüne başlamak seni özlemek...

yaşananlar tümüyle
başı boş hayallerimin ürperten karanlık korkusundan ibaretken
özlerken özleneni de tıka pasa kalbine doldurma kabiliyetine erişmek seni özlemek...

aşılması zor olan karamsarlıkla karışık sıcak duyguların sağanağı altında,
suretinle yürüdüğüm kıyamet yollarında,
yan yana bıraktığımız ayak izlerimizin hikayesini,
her defasında ilk kez okur gibi okumak seni özlemek...

kimi zaman yarım kalan,kimi zaman süregiden
şeker pembesi hayallerimin gölgesinde,
ruhumu dinlendirirken dinlediğim dudaklarından dökülen
"O sensin" mısralarını hece hece ezberlemek seni özlemek...

hiç olmadığı kadar büyük yürekli olmanın,
"ah" etmelerin,karşıki dağları yıkacak kadar derinden "of" çekmelerin
sağır bir geceye haykıra haykıra sükuneti çağırmanın
yüz kızartıcı fakat masum sayılan yalanıydı seni özlemek...

yol aldıkça ilerleyen zamanlarda
kalem kağıda kelime oyunları düzenler...
aklım yüreğimi alır avuçlarına,
sana doğru yürür
ve uykusuz gecen her bir gecenin kar payı olan mehtabı da bırakır kıyılarına..
ağzımdan dökülen sözcüklerin yine kimsesiz kaldığı işte o anda
"Gel nolur’"
bütün cümlelerimi sarıp sarmalayan,yüreğimin velayetini sonsuza dek üzerine alıp altına imzasını atan kalemimin o mutlu göz kırpması seni özlemek...

11,11,2011
imkan/sızım

Elif TOPAL