bugün her zamankinden daha yalnızım.
donuk haykırışlarım ve üşüyen kalemlerim
gözlerime yağmur getiren meleklerin kanatlarına
dualar yolluyor
ve ölü mavi kelebekler dökülüyor ellerime
aminlerden geriye.



aklım tutuyor sorumsuzluğumu.
çağlayamıyorum uçurumuna çaresizliğimin.
vadesi dolmuyor sensizliğin.
yine intihara meyilli tüm şiirlerim.
her zamankinden daha yalnızım bu gece.
defterler dolusu yazsam
sızlamayacak yüreğim.



bugün her zamankinden daha yalnızım.
yeni ölmüş bir gülün rengi gibi yüzüm.
yine direnişte harfler
direnişte yine emektar cümleler..


daha yalnızım bu gece.
ve başkasının kaderi yüreğin
benim ruhuma değmekte.
bütün hükümler geçersiz
yakalayamadığım geç kalınmışlıklarıma
zaman bile yetişemiyor bu gece..


bugün her zamankinden daha yalnızım yaa.
karşılıksız anlaşmalarım yokluğuna sarılıyor can havliyle.
mor mürekkeple ıslatıyorum isminin baş harfini.
acılar da yumuşarmış bir gün.
ve hep özgürlüğünün başladığı yerde tutsakmışım.
cümlelerimin sonuna bıraktığın üç noktalarda...


bugün her zamankinden daha yalnızım.
nöbetlerim saklı aklımın sol yanında.
uçmayı öğrendi yutkunamadığım hayaller.
gör bak!
yakında senin için öleceğim.
bir gülüşüne kurban gideceğim bir gün.


evet her zamankinden daha yalnızım.
gözlerin saldırıyor üzerime z/amansız.
beynimin sınırlarında dolanırken aklım
yorgunluk geçiyor avuçlarımdan.
yüreğin ağırlaşsın diye iyice
bir zamanlar senin yaşadığın şehirde
soluduğun havayı soluyorum şimdilerde...


bugün her zamankinden daha yalnızım.
ne zamandır sahipsiz olan denize baktım.
gözlerini kuruladım martıların.
iç sıkıntılarımla mukabele yaptığım bir masalı daha
yarım bıraktım.


parçalarını tamamlıyorum ayrık cümlelerimin.
"sen" sızıyor yüreğimin çatlaklarından.
hatırladım da
ne çok dikeni vardı yüreğinin güllerinin.
içimin kelebekleri kalbine nasıl varsındı?
bugün her zamankinden daha yalnızım.
çaresizliğimi okşar gibi ellerim.
adını bileklerime kazırken sahipsiz şiirlerim
ve Allah kendisini ananlarla beraberdir.

ELİF TOPAL

(ELİF GİBİ:1. BASKI2013
Kutup Yıldızı)