Emin değilim bu aralar;hiç birşeyden!
Bir bebeğin günahsızlığından sırf..
Doğadaki nimetler diyor,adamın biri..
O da emin değil!
Doğanın eli mi var?
Kim görmüş verdiğini,şimdiye kadar?

Allah’ın kulları cuma’ya duracak az sonra,
Az sonra Allahın eli uzanacak yeryüzüne..
Ben kıyama durduğumda başımı gökyüzüne değdiriyor gibiyim,
yeri yaracak gibi secdeye duruşum
yarıl yer:içine gireyim!
Kim görmüş canlı gireni şimdiye kadar?
Bu yaşamak sancısı,müminin kafesi algısı:çıldırtacak beni.
Emin değilim insanlardan,satılık etiketi var yüzümüzde,
Bir bebeğin yüzünden sırf.
"Hissiyat hassasiyet doğurmalı" diyor adamın biri,
Doğursa çocuklarını severdik,diyorum.
O da emin değil!
Bir İbrahim duası yoruyor dilimi:
"Allahım namazlı kıl zürriyyetimi".
Bir de kararlı, Allahım!
Çünkü kararsızlık da yakar aslında.
-Kararınızı verdiniz mi?
Tutmaya gidecek misiniz Allahın elini?
Silebilecek misiniz yüzünüzdeki çalıntı ibareleri?
Hissiniz ne zaman hassas davranacak ve
arınacaksınız kararsızlıklarınızdan?
Azrail ne zaman delecek kafesinizi
ne zaman huzura varacaksınız?
Çünkü varmak yok,kafes açılmadan?
Çünkü yetmiyor,kutsalların baş harflerini
büyük yazmak sırf..

Toprak üşür mü,kar altında?
Peki ya;
İnsan yaşlandıkça neden daha çok üşür?
Deli kan damarı,az atıyor diye mi?
Ölüler nasıl yattıkları yerde?
Ayak sesleri..ayak sesleri..
Ölüden mi diriden mi belli değil.
Görmek için göz gerekli,o da ben de yok!

Az sonra Allahın eli uzanacak yeryüzüne
Yukarıda Allah var diyecek biri,emin kılmak için karşısındakini..
yanılacak,yanılacağım;
Ne Allah,sadece yukarıda olacak
Ne de sadece cuma vakti
inecek yeryüzüne "eli"
Ne başharfini büyük yazmak yetecek
Ne de sahte tevbeler bitirecek bu günah kirini!

Emin değilim bu aralar hiç bir şeyden
Bir tek;ağır ağır yaklaşan bu cuma vaktinden!

gülsüm püşüroğlu..