Geçmişi karıştırıyorum,karışıyor..
karışıyor gelmişle..
Gelmiş geçmişlerim bir elin parmakları oluyor
ve dua istiyorlar gelecek için..
Her yazılmışın bile bir kaderi varken;
bir dahi kaderden,hesap sormayacağıma
söz veriyorum...

Geçmiş;sağ yanımdaki beşikte,uyuduğunu sandığım bebeğimmiş..
Halbuki..tırtıklıyormuş çarşafların kenarlarını;beni uyutarak.
Uyuyor sanmış,uyumuşum.
Bardağın taşması gibi,en son tırtıkla
..uyumadığına kanaat getirip,yanaşmışım yanına
.. her anne gibi!
İnsan kusmuğundan korkar mı hiç?
-Korkarmış!
Aslında her baba da biraz anne olmalı böylesi durumlar için..
Ansızın uyuyan bebeğini alıp kucağına,
..sakinleştirip yatırmalı tekrar yatağına.
:yoksa gürültü,uyuyan kim varsa uyandırabilir.

Geçmiş:beşiğinde uyuduğunu sandığım bebeğimmiş!
...yanaşmışım her anne gibi yanına.
Belki de almasam kucağıma
hiç uyanmayacakmış!
Her uyuyanın da bir kaderi varken;
bir dahi uyku vakitlerinden,sormayacağıma hesap
söz veriyorum...

Çekil şimdi önümden ey aşk:
ilerleyemiyorum!
Sıkışıp kalmışken boğazıma kadar dünyalığa
..açtın yolumu..:ansızın,beklemediğim kadar.

Çekil şimdi ey aşk:açmakla kal!
Çünkü anladım;
her açmanında bir kaderi var!
Çünkü anladım;
açabilir,her olmuş şey..
Açar,ama genişletemez Tanrı kadar...
:aksine daraltırmış.
İsmini iyi bildiğini sandığın Tanrının kaderi
:anladın,hiç sorgulanmazmış.
Her "esmanın" da üzerinde bir kaderi varken
...:Fettah’ı insanda aramayacağıma
söz veriyorum!

Eski defterleri karıştırıyorum..
yanılıyorum,yanılıyorum.
Yeni defterler çoktan açılmış önümde,
Onları silecek silgi aramışım.
Her çocuk:yeni bir kelime,
Her kelime;ömrümün üçte biriymiş
..hesabı karıştırmışım.
...ÖLÜM bastırmamış Allahtan,
..yanılmışım
..insanmışım!