Söz
kalbin şiarı olmalı


Kalbi
nazarla izan aranmalı,
muvazene içinde idrak yaşanmalı


Ruhun
her vakit yazılan
kitabın kefili olmalı,
iraden hakikatle yoğrulmalı


Heves
uğruna bir tuğyana
bağlanmadan, şirke kapı
aralamadan inşirah aranmalı


Göz
ne akan bir ırmak


Ne hilkatine
yabancı olan bir sığınak,
kalbi irfana açtıran bir kaynak


Nereye
bakarsan bak


İbretin
halinde yaşar o müthiş aşk,
hak adına ne büyük sığınak


Gönül
kapını aralar,
kelamın kemaliyete
erişmesi için vesileler arar,
nefsi esaret ne büyük kabahat


Mahkum olan
bir nefes nasıl bizardır


Süreti içinde
yaşayan can farkı fark eden
olmalıdır, meraka sarılmalıdır


İlim
onun azmine muhtaç,
akıl ve izan onsuz ne kadar aç,


Dimağ boş olursa
nefsin ihatası başlar,
iradey-i zafiyet pik yapar, umut
solarsa nehyin her hali nefesine sarılır


Güneş
doğarken bir bak neler söyler


Her lahzanın
vucubundan bahseder, mizan
adına aklın ve iraden ne ulvi bir değer


Niçin
kayıtsız kalırsın,
gördüğün herşeye
vasıl olmak için yarışırsın


Ölümü
gönlünde yaşatmazsın,
vicdanın neden ruhunu önceler


Hülyalar olmalı,
emel için şartlanmamalı, nasibin
bahtına ne vakit hak olacağı anlaşılmalı


Yoksa
kalp ve aşk nasıl
anlaşılmalı, mizan bu maksatla
aklın ve iraden vuzuhunda yaşanmalı


Ne ela gözlü
dilberin cesette hükmü var


Ne civanmert
bir nefesin hakikat adına
kalbinde olmayan bir muamma ar


İnsan olmak,
muhakemeyi hakkıyla yapmak,
ehliyet sahibi olarak yaratana kul
olmak ne muazzam bir şiar


Ey
suskun olan yar,
hangi diyarda yaşasan yaşa


Sakın
umudunu soldurma,
sana senden ziyade yakın
olan bir Yaratan var


Artık sitem etmek
neye yarar, kim için kar


Akıl
ve izan sahibi olan hidayetin
kulvarında varlığını ikame eden nazar


Hicran
elbette olacak, kimi zaman
hüzün sinenden çıkmayacak


Hasretin
ve firkatin birgün seni bulacak


Sabrın
halinde edep ol,
yok bir başka yol,


Rahmet
ve mağfiretin
sadrında umut içinde kor ol


Mustafa CİLASUN