Zaman geçer biter hayat, vakti anlamazsın
o el bizden bir an bile, göçmeden çekilmez
sakın emel günahıyla, boş girme sığmazsın
Bedeni çürük toprağa, pak ruhlar ekilmez
Umut döşüne gir desem, bu kalble sığmazsın.

Vuslatın da tadı kaçtı, iç huzur kalmadı
dert yükü kahırla doldu, hicran boşalmadı
gariplik zulmün elinde, haklar yansımadı
sevi içinde aşk demdi, yürek aşılmadı
Dünya boş işlerle dolmuş, gir dersem sığmazsın.

ayrılıp düz yoldan koptuk, ne gördük pak sandık
hevesle yaşama kandık, kirlere bulandık
boş yürekler de dolandık, keseden kullandık
son adıma yaklaşsak da, her söze aldandık
sırt yükü şaibeliyse, desturssuz sığmazsın.

hay huyla koptu tüm ömür, atimizi sildik
hem ağladık hem de güldük, kem gözle dikildik
yalan dolana bulanıp, gerçekle irkildik
İki yüzlülükle övdük, iblisi dost bildik
hak ve borçlar tartılmadan, kapıdan sığmazsın.

can bedenden çıkmayınca, vakti savururuz
dünyanın çökmüş yapısı, biz kurar dururuz
gerçek hayat ahretteymiş, görmez kudururuz
boş deftere bu ne sorgu, bilmez uydururuz
ten suçtan hiç kızarmaz mı, bu yüzle sığmazsın.

aşk dedik kula kul olduk, özlemi yoğurduk
zebellahın ateşinden, medetle soğurduk
sebi süfyanı ezerek, şeytanı doğurduk
gün bulduk gün de kaybettik, boşluğa han kurduk
çalışmadın ki açılsın, giriş dar sığmazsın.

ne zaman gelipte gitti, hayat yolda bitti
cümlesi makbere geldi, emel niye yitti
toprak üstümü örterken, mal mülkler de gitti
başımda ki melek dedi, yazık ki yiğitti
sevabın yok ki sayalım, cennette sığmazsın...





(14.02.2012) AZAP…