dinle…

geceden kopan
suskun sessizliği

hançerlenmiş,
yüreğinin elvedasını…

damlat kanını,
karanlıklara…

korkma karanlıktan söndür…

söndür bir bir ışıklarını
aşkla bakan gözlerin…

söndürmezsen
aşktan bir şey bulaşır
belki…

bir ses …
bir nefes yapışır tenine

bedenin bedduası…

kolye gibi asılı durur boynunda
görünmez bedenin bedduası.

Feryadı,

cam kırıkları gibi
delik deşik ettiği gecede
bir hevestir aşka dair…

çocukça mahcubiyetlerden uzak
yüzlerde çokça gücenmişlik
boşluğa gebe…

yıkılmaz dağlara yaslı sırtı,
belverir yalnızlığın
yıkılmaz…

gün batar yüreklere,
rüyalara sığınır
uykular…

gün doğar…
.
.
.
.
açar mimoza çiçekleri

suskun, narin, nazlı,
ve de yasaklı …
açar…
umutla, özlemle ,
bütün kapılarını cennetin


umutlar…

yeryüzünden uzaklarda sürgünde
herkesin ölümü kendi renginde ….

14 ŞUBAT 2012 Tamer TAŞ