kapkara ayrılığın ten rengi vuslatında, kan çanağı gözler özlemle bekler

bakışında boğulmak, varken cennet tadında, yokluğun rüyalara hasreti ekler…





mutlu musun gönlümün kaçak yolcusu

kalpler esir artık, gönül umarsız

ömrünü çürütürken hasret elçisi

ölü doğmuş savdalar yine mezarsız



sevdam tütsülenmiş gülüşüm soğuk

kapımda ayrılık titrer dizlerim

hapsolmuş ümitler hayalim boğuk

kurumuyor bir türlü ıslak gözlerim



şimdi ruhum uçurtmamda yüklü bak

uçuyor semasında kahve bakışın

tutma sakın ipini kaybolana dek

gözlerinde erisin son yakarşın



bakışından sözümü sakındığım an

çocukça açılır hayal perdesi

ceplerime gizlediğim kırılmış yalan

devasa hislerimin küçük hurdası



pencerenden silkelenmiş umutlar

hangi kırık kanada bir merhem olur

gönlünde sıralanmış çelik tabutlar

kimbilir bu sabah kaç sevda ölür

Tamer TAŞ 7 ŞUBAT 2012