Canım alıp başını gitmek istiyor buralardan
bilinmez, duyulmaz yerlere ama
içimdeki çocuk “dur” der gibi oluyor, korkuyor gözlerini açmaya
gelecekten, umuttan, sevgiden, aşktan
gözlerini kıpırdatır gibi oluyor
karnımda ağrılar,
acılar sessizliğim oluyor göz bebeklerime
bir damla yaş düşsün diye dua ediyorum
haykırışlarım içimde düğümleniyor, boğumlanıyor sözlerim
boğazımda milyar yıldır asılı duran dar ağacımın halatı
çektikçe çekiliyorum, canım bedenimden çıkıyor
ses oluyorum çığlıklar ürperiyor
kanım damarlarımı çatlatacak gibi oluyor
özlüyor da özlüyorum
bilinmez, duyulmaz yerlerin sevgisini
ne bilen var ne de duyan
İçimdeki çocuğun sessizliğini . . .

ŞEREF İZGÜ

26 Aralık 2005 - İzmir