Canım alıp başını gitmek istiyor buralardan

bilinmez, duyulmaz yerlere ama

içimdeki çocuk “dur” der gibi oluyor, korkuyor gözlerini açmaya

gelecekten, umuttan, sevgiden, aşktan

gözlerini kıpırdatır gibi oluyor

karnımda ağrılar,

acılar sessizliğim oluyor göz bebeklerime

bir damla yaş düşsün diye dua ediyorum

haykırışlarım içimde düğümleniyor, boğumlanıyor sözlerim

boğazımda milyar yıldır asılı duran dar ağacımın halatı

çektikçe çekiliyorum, canım bedenimden çıkıyor

ses oluyorum çığlıklar ürperiyor

kanım damarlarımı çatlatacak gibi oluyor

özlüyor da özlüyorum

bilinmez, duyulmaz yerlerin sevgisini

ne bilen var ne de duyan

İçimdeki çocuğun sessizliğini . . .



ŞEREF İZGÜ



26 Aralık 2005 - İzmir