gidiyorsan şimdi git
göz bebeklerime yerleşmiş sevinçleri kör et
senli zaman eskilerini tozlu tavan arasına kaldır
yorgun düşmüş gülüşlerimin kıyametini koparda git...

git...

git ama ne olur
bana en güzel yerinde uyanmaya kıymadığım rüyalarımı
namahremdir sana senin gökyüzünün yedi renginde sakladığım
gün yüzü görmemiş yakası açılmamış senli düşlerimi geri ver...

ben onlarla ölürüm...

sen ertesi şafak vakti gün doğarken infazı
gül yaprağına tutunmuş çiğ tanesi kadar münzeviyim...

şimdi soyun beni soyun ve git
karalarını soyunan bulutlar gibi çıplak kal yağmurlarından utanmadan...

saçları sen gözleri kara hüzün yaması
ıssız izbelerinde rüzgarların ıslık kovaladığı bir eylül bırak ve git...

her şey suskun artık
suskunluğun yazıları silinmiş lahit ölüm çıkmazında...

ay kör yıldızlar pas tutmuş yakamozlar sürgün edilmiş
gidiyorsan şimdi git ölü cümlelere sağır bir nokta koy ve git...


Hasan ODABAŞI