sus kesilip sen evimden vuruldum
sevdaya küs acılara sancılara mahkum yürüyorum...

göz bebeklerimde filizlenen seviçler
kipriklerimin saçağına tutunmuş son damlada ölüm anılara miras...

biz sevmeleri değil ayrılıkları büyüttük boy boy
karanlığın kıyısında göz yaşıyla geceyi sulayıp güneşi öldürdük...

zordu zora sevdalandık
bir varmışları unutup bir yokmuşlarla yürüdük
masal kuşu ankayı öldürdük kaf dagı ardına gömdük...

göksu kıylarına bin hevesle koştuk
öpüşleri mahkum edip çürümüş dudaklara
kan tükürdükte göksuyu da alev alev yaktık...

hüzün peydahlayıp bal damlası gözlerinin yamacında
ay karartıp şafağa kelepce vurduk güneşe kefen biçtik
kandillere üfleyip yıldızları baltıkta ıslayıp kutupta kursşuna dizdik...

göksuda yakamoz ölüleri izbe odanın penceresinde yağmur lekesi kaldı
karanlığın ardına takılıp denizleri aşıp bir damla göz yaşında boğuldukta öldük...

Hasan ODABAŞI