MAVİ GELİNCİĞİM


Bir ince destan geçer yüreğimden
neden?..
Ağlıyor içim sancılı,
gök gibi mavi olsam ne çare…
Kızıl saçlarında güneş batıyor.

Süzülüp giden kuş kanadında
anne kokan busedir gözlerin.

Haince koparılan tüm cümleler,
sorgusuz sualsiz
hangi mevsimden?

Bilirsin,
gecenin yıldızları sonsuzdur,
sen benim “mavi” gelinciğimsin

Nefes aldıkça hayat,
bir tebessümde saklıdır bütün kainat

Soruyorum sorularda sessiz kalan kelâmı,
bu amansız özleyiş
hasretin hangi şefkatinden?

Narindir bakışın,
ellerin bir o kadar hüzün…
Koşup giden çocukluğun ardından
yüreğinde salıncaklar sallanır


“Yalnız değilim” derim içimdeki sessizliğe
bir özlem,
bir gözyaşı kopar benden.
Sen İstanbul kadar umutlu,
ben ise Uludağ gibi yorgunum.

Ve.. en nihayet…
Son saat
son dakika hâlâ bekliyorum
kalbimin mehtâbına doğmuyorsun bugün,
neden? …
ÖZLEM MARİA ZAFER

Kızıma…annesinin içindeki hasreti..

7 şubat 2012
Salı 15:00