suçluyum, zeytin dallarını istila eden böcekler gibi
gözlerimin pası kalınlaşsa da ruhum hâlâ ince
yürüyorum, bir kıyamete yalın ayak gider gibi
sorgusuz, suallerin kapalı cümleleriyle
arttıramadığım derece senli
eksiltemediğim kadar deliliğimle
delâlet sayılmasın artık
sever kipte haykıran heceler
nasıl ki; yalancı meme sadece kandırır doyurmaz
anladım
bir yürekte iki cambaz oynamaz!




’’ ufak yalanlara inanmam
Güçlüyüm artık!
kıyamam sözcüğü de yok artık lügatımda
kazandıklarımla kaybettiklerimi ayrıştıralı çok oldu
uğruna canımı veririm dediğim insanların sırası değişti
susuyorum artık herşeyimi sıfırladım şimdilerde
benim kıyamadıklarım değil
bana kıyamayanlar değerli artık bende!’’



kumpas sözcükler de faydasız artık
sütten kesilmiş gayri heveslerim
boşa konuşmasın kaz ayakların
mayşor vazo bile çürümüş çoktan
ıssız sabahlar artık gecelerin bekçisi değil
kendine kalsın yağmurun dili
ben ıslandım öğreneceğimi
suskun türküler içimde tütecek artık -adın gibi-
ben sana hep bıyığı terlememiş bir kahkaha gibi dururken
sen beni hep y a ş l ı bir sevda prototipi gibi gördün!



yeni bir kitaba başladım dün
sen geldin aklıma önsözünü okurken
yeter artık dedi iç sesim
ve seni ikinci sayfaya gömdüm
’’Karanlık bir kalbi, gülümseyen gözlerde gizlemek
şerefli bir ikiyüzlülüktür’’!


’’insanın başına ne gelirse meraktanmış’’
işte bak, gözlerine baka baka seni unutuyorum
sakın kötü alma bunu!
sadece başımı koruyorum!..




ToprağınSesi





.