Satırlarıma korkunun desenleri düşmekte ne yapsam;
Onlarla iç içeyim seni uğurladıktan sonra.
Senden ayrıldıktan sonra;
Tarifsiz bir telaş içine düşen gönlümün
Yörüngesinde dönmekte düşüncelerim.

Aklımı irademin yönetimine bırakmıştım önceleri,
Şimdi duygularımın elinde aklım…..

Sana hislerimin dehlizlerini açarak sesleniyorum.
Beni çözdün,deşifre ettin bütün duygularımı….
Çiğ düştü gönül goncalarımıza.
Onları özenle yetiştirmiştim gönül bahçemde;
Senin için……
Vakitsiz,hiç beklenmedik bir anda,
Hoyrat bir fırtına koptu;
O güzide bahçenin çiçeklerini vuran….

Bütün hissiyatımı deşifre etmişken sana.
Dinlediğim bütün olumsuzluklar kesmekte yolumu…
Kendimi daha derin sorgulamalara bırakmamı isteyen dürtülerin;
Çengelleri var yüreğimde.
Düşüncelerimi daha hür kullanmaktan korkuyorum
Bu yüzden..

Baltalanmış duyguların acılarını;
Yanardağların lavlarını bağrında saklayan ,
Sarp kuyuların çukurları bile çekemez.

Bilmem kaçıncı kez okudum mektubunu,hatırlamıyorum.
Harf harf,satır satır,cümle cümle ezberledim.
Yeniden sevdalandı yanık yüreğim.
Sevdamın en demli yerinde,
Bir daha vurdun beni.

Öylesine sinmişsin ki yüreğime;
Sensiz her şey bayat,modası geçmiş,
Ve anlamsızlık taşıyor sanki….
Yüreğim yetmiyor senden başkasını anmaya
Ne yapsam…

Seni yazıyorum
Ve seni yazmakta devam etmem için karar aldı iradem.
Varlığımın anlamı olduğunu hissettim ayrılığında..

Bedenin ruhsuz kalışını,
Tutsaklığın en acı anlarını yaşadım sensizlikte.
Sensizlikti;
Beni vuran böyle kalleşçe…