SENİ GÖZYAŞLARIMLA YAZDIM

İçimdeki ateş bir kor gibi
Yanarken
Esir aldı gözlerinin büyüsü
İçimdeki cehennemin mahşerini

Zincire vurulmuş yüreğim
Ararken içimdeki körpecik duyguları
Özlüyordum seni, yanıyordum hasretinle
Kokuna hasret tenimle

Rabbimin bana verdiğiği en büyük hediyenin
Sen olduğunu aklıma getirince
İçimde sevgiye dair ne varsa
Haykırmak istiyordum ölürcesine

Ölürcesine seviyorum seni
Çekilmez olsada bu hayat
Prangalarla dost
İmkansızlarla arkdaş olmuştum

Sırf senin için sana dair ne varsa
döküyorum kalemimle bu satırlarıma
Damla damla gözyaşlarımla tamamlıyorum
Kalemimin damla damla azalan mürekkebini

Gözyaşlarımla yazıyordum seni
Kağıdım isyan ediyordu Bazen
Satırlarımı Dizdiğim Kalemime
Akıl almaz Hiç bitmez Dercesine

Okadar çok şey varmış ki yazıcak
Durduramıyordum dizelerimin mısaralara dizilişlerini
Parmaklarım Mos mor olmuştu
Hissetmiyordum Acısını

Sanki Morfin Yemiş yaralı bir askerdim
Beynim Donmuş durulmuştu
Fakat Yüreğim hala körpecikti
Seviyorum deli gibi delicesine Yanıyordum ateşinle

Biryandan da Korkuyordum Gözyaşlarım bitecek
Kalemim mürekkepsiz, Kağıdım Kalemsiz Kalıcak dercesine
Okadar Güzelki senin için ağlamak
Doyamıyordum sana,

Ağladıkça dökülüpüp serpiliyordum sanki
Parçalanmış Bir Çığ Gibi Düşüyordu Bedenim
Kara Toprağa Yok Olurcasına
Bedenim Yok OLsa Bile Yüreğim yazılıydı mısralarımda

Sadece Sen kokuyordun Kalemimde
Seni soluyordum Kağıdımda
Kağıdıma sanki bir çığ düşmüşçesine
Damlıyordu gözyaşlarım

Zinciri koparmış Körkütük olmuştu yüreğim
Ne Kağit ne kalem derdime dermandı
Satırlarıma döktüklerim bir anlıktı belki
Ya bir ömür yok olsaydın..

Dayanırmıydı Bu Koca çığ bana
Yada ben yaşarmıydım Bu dünyada
Onuda Bilemiyorum
Bildiğim Tek bir şey var

Seni Çok seviyorum.
.
.
.
Mert Mawish
.
.
.