Murâdım kaderin önüne geçti
Şükür bilemedim, ar bilemedim...
Nefsimi şımartan kırık süzgeçti
Zarar bilemedim, kâr bilemedim

Ömrümü hesapsız hevâya kurdum
Servetin hasını yele savurdum
Dağın zirvesinde aradım durdum
Saça da yağarmış kar bilemedim

Sandım ki gün doğar hep güneş açar
Ne fersiz kalırım, ne birgün naçar
Aynada gördüğüm gölgemden kaçar
Âkıbet karanlık, dar! Bilemedim.

İrâde ağacı tutmazsa aşı
Budamak, sulamak boşa uğraşı
Hebâ ettim göze emânet yaşı
Tövbeye münhasır zâr bilemedim

Pembe, beyaz, mavi olsa da tonu
Karaya çıkıyor her rengin sonu
"Düşman" dendiğinde belliyken konu
Zerki zehir nefsi "mar" bilemedim

Sevgiyi öğrendim aşk ile doldum
Leylâ’ya vahaydım Şirin’e yoldum
Tam beni bulurken bende kayboldum
Vuslat bilemedim, Yâr bilemedim

Uyarmak kastıyla uğrasa da kış
Hayaller süslüydü düş nakış nakış
Toprağın bağrından ukbâya çıkış
Sinden öte sırat var bilemedim
Sinden öte diyar var...Bilemedim...

Mecit AKTÜRK