Hatırlar mısın bilmem anneciğim.
Almazdı mahallemizdeki çocuklar beni oyunlarına
Beceremiyor,daha küçük derlerdi.
Sen girerdin sonra devreye.
Beni farketmiyor sanarak
Kaş göz işaretiyle onlara.
Sonradan da onlara söylediğin o söz işte
İdare edin çocuklar"fasülyeden" diye.
Duyduğum halde duymamış görünürdüm.
Oyuncu olmadığım halde oyuncu olurdum.
Benim de aradığım buydu zaten.
Sadece ,sadece oyunda olmak.
Kaleci yaparlardı beni hep.
Gelen şutların tamamı filelerdeydi.
Kaptan sinirlenir.Çıkarırdı oyundan beni.
Kenardan biraz seyreder,
Sonra gözlerim yaşlı sana koşardım.
İşini gücünü bırakır,
Elimden tuttuğun gibi beni tekrar oyuna sokardın.
Kaş göz işaretlerine bayılır,
Anladığımı belli etmemek için
Gizli,gizli bakardım.
Fasülyeden de olsa oyundaydım ya.
Hele,hele fileleri delercesine kaleye giren gole
Gol değil.Çizgi üzerinde kurtardı demen yokmuydu.
Bayılırdım sana.
Şimdi binlerce kamera olmasına rağmen
Hala çizgimi içerisimi bilemiyorlar.
Sen çizgide kurtardı der,
İşi bitiridin.
Fasülyeden de olsa oynardım işte.


Şimdi gerçek hayattayım annem
Yine oyun dışındayım.
Ayak uyduramıyorum oyunculara.
Anlıyamıyorum yapmacık aşkları,
Atılan aşk çalımlarını.
Yine oyunlardan atılıyorum.
İtirazımı yapıyorum tabi.
Gol değildi diye ama.
Beni dinleyen yok be anam.
Goldü diyorlar.
Bitiriyorlar.
Gel yine sok beni oyuna,
Biraz olsun oynayayım.
Fasülyeden de olsa.