DOMİNO TAŞLARI

Nereden aklıma geldi bilemiyorum.
Ömrümün tün safhasının taşlarını
Bir bir dikmek geldi içimden.
Tıpkı domino taşları gibi.
Başladım doğumumla,
Sıra geldiğinde seninle başlayan
Yaşantımı belireyen taşı dikmeye
Gözlerimden süzülen yaşlar ıslattı zemini.
Tıpkı o gün yağan yağmur gibi.
Sonra evliliğimiz,Çocuklarımız,tartışmalarımız.
Ve tabiki;ayrılığımız.
Ellerim titreyerek yerleştirdim taşları.
Tüm çekilen sıkıntılar fim şeridi gibi geçti önümden.
Tebessüm ettiklerim de oldu arada.
Oysa gelecek bizimdi.
Mutlulukar bizimdi.
Hiçbir engel olamazdı önümüzde.
Zeytin ekmek yerdik,
Yine de bu sevgiyi feda edemezdik.
Tabi uymadı evdeki hesap çarşıya.
Biz de geçemedik aşk köprüsünden karşıya.
sonra sıkıldım bu oyundan
yıktım taşları.
Senin yıktığın gibi.
birinin yıkımının sebebi oldu diğeri.
Yıkıla yıkıla geldik en başa .
Biraz dirense de ilk baştaki de yıkıldı.
Diğerleri gibi.
Ne emek,ne umutlarla kurulmuştu o taşlar.
Beş dakikalık seyir için miydi herşey.
Ne garip değilmi yaşam.
Devrilip gidiyorsun bir anda mezar denilen çukura
Tıpkı bir domino taşı gibi.