Sen hiç türkülerle ağladın mı küçüğüm?
Buram buram hasret kokan.buram buram sevda kokan türkülerle.
’Yastadır ey deli gönül yastadır’ diyen ozanın niye yasta olduğunu,
Gelir diye kulaklarının kimin için seste olduğunu,
İliklerine kadar hissedip,ozanla o duyguları paylaştın mı?
’Uykusuz mu kaldın dünkü geceden’derken
Uykusuz gecelerin olduysa eğer hatırına gelip te,
’Bin derdim vardı birdaha oldu’ diyen ozanın
Derdinin niye bir daha arttığını,
Bu acımasız dünyanın dert artırmaktan başka bir işe yaramadığını,
Mantık süzgecinden geçirip,
Farkında olmaksızın akan gözyaşlarını hiç sildin mi?
Ben çok duydum.Çok hissettim.Çok ağladım.
Hiç pişman olmadım.Onları dinleyip te ağladığıma.
Kızmadım hiç türkülere
Duygularımı dile getirdikleri için.
Türkülere ağlamak için onları anlamak,
İliklerine kadar hissetmek gerekir.
Benzemez onlar senin ’oy farfara farfara ateş te düşmüş şalvara’ havalarına.
O ateş yüreğe düşmüştür.
Onlar hasrettir.
Onlar sevdadır.
Onlar yaşamdır.
Onlar buram buram Anadolu’dur.
Anadolu’nun türkülerle anlatımıdır.
Yani biziz.
Ben,sen,o.
Sen yine anlamadın herhalde?
Boşver.
Al eline iki tahta kaşık.Pistler seni bekliyor şaşkın aşık.
Aldırma sen bu deliye.Devam et oyununa.
Para da takabilirler belki boyununa.
Olay bu.
Dünyanın düzeni bu.
Değişmez.
Biri ağlayacak,
biri oynayacak.
Ben ağlayan taraftayım.Hepsi bu.
Sonuç ta küçüğüm
Sen hiç türkülerle ağladın mı?

Muammer Erdem