Imkansız sevdanın bağımlısı olmuş bir kor yüreğim.
ve sen aklımın ve yüreğimin ortak oynadığı kocaman bir oyunsun bana.
sıkışıp kalıyorum bu dört duvarla çevrili,Deniz’inKimsesizlerDiyarı’nda

dokunduğum herşey anlamını yitirip buz gibi ruhlara dönüşüyor ve kimliksizler mezarlığı oluyor odanın içi.

Ve susuyorum,sonuna kadar sonsuza kadar susuyorum,
sustuğum herşey yine sen olup taşıyor gözlerimden.
yağan her damla da ela gözlerinde yeşerttiğin intihar başaklarinin bulanık can suyu oluyor.
Gözlerin saplanıyor gözlerime sonra,ışığını samanyolundan koparan gözlerin,ellerime cennet bahçeleri gibi uzanıyor bakışların.

Yüzünde ramazan lokumları tadında bir tebessüm beliriyor ve kısacık bir an da olsa içimi ısıtmaya yetiyor.

Deniz diyorum sonra ılık bir nisan havası doluyor odanın içi,nemli gözlerime takılıyor Elmas bakışların ve yağmurdan sonra nasıl sahip ve dilsiz bir insana dönüşürse doğa kıyamet öncesi sessizlik çöküyor kanayan dudaklarıma.

Sonra "gitme"ler, "gidiş"ler davetsiz misafirim oluyor.
Sen gitmeye kalkardin intiharın karanlık gölgesi çökerdi benliğime sen gitmeye kalkardin hırçın dalgalarinin tuzu değerdi yaralarıma,sen gitmek derdin

Anlamsızlığın ağır bastığı bir senaryoda başrol oynardım,hiç durmadan çektiğim Cinayet sahnelerinin sonunda büyük bir hayranlıkla beni seyreden yegane seyircim azrail’in alkışlarıyla yankılanırdi bütün koridorlar.

Ve ben sana dokunmak için ellerimi her uzattığımda bütün evren sarsılırdı.
Bütün evren sarsılırdı ve kıyametler kopardı varlığın ve yokluğunun arafinda. Herşeye rağmen bitmek tükenmek bilmiyorsun yüreğimde.

Gözlerimden damlayan her damla göl oluyor içimde ve ben daha çok yaklaşıyorum hırçın dalgalarının okşadıgi kayalıklara.

İçim kanadıkca Kanla karıştıkca her damla daha uzun sürüyor sevdanin ağzımda bıraktığı imkansızlığın buruk tadı.!!


Yzn: Elif T.