Senin şehrinden geçerken tren
Dışarıda gök çıldırmış gibi tipi tufan
Penceremden şehrine bakıyorum karlar arasından
Dışarıda kar yağıyor içeride yağmur
Üşüyorum insem kapına gelsem
Kapına gelsem soğukta kalmış sokak kedisi gibi
İçeri alıp ısıtır mısın yüreğimi bedenimi
Sensizken üşüdü kalbim sarılıp ısıtsan beni
Kalp atışlarıma karıştı trenin sesi
Senin istasyonunda insem kimseye görünmeden
Kapını açsam anahtarı alsam her zamanki yerinden
Parmak uçlarıma basıp hiç ses çıkarmadan
Sokulsam yanına ve üşüyen ayaklarımı ısıtsan
Dışarıda kar yağıyor ruhum üşüyor sensizlikten
Tren kalkıyor istasyonundan ve ben
Bakıyorum pencereden uzaklaşırken evin benden
Üşüyor yine yüreğim ve ısınmıyor ayaklarım
Dışarıda tufan tipi kar yağıyor
İçeride yağmurlar gözlerimden
Ben bakarken yaşadığın şehir uzaklaşıyor
Sensiz günlere sabah oluyor yine
Dışarıda kar ağlıyor beyaz inciler dökerken
Kırmızı kandan yakutlar dökülür yanaklarımdan
Aç kalbini kan gözyaşlarım aşka boyasın yüreğini

ERAY ÖZGÖR SARIKAYA
31.1.2012