BİR SEVDA MASALI

Dünyada eşi benzeri varsa şâyet ara bul,
Asırlardır fâniler hayran bu şehre, köle kul!
Yedi tepe üzerinde açmış nâdide çiçek,
Şehirlerin sultânı, sultanlar şehri İstanbul!

Senden vazgeçemedim, ilk aşkım en büyük tutkum.
Gönlümün pâyitahtı, kaybetmek; ecel korkum!
Bir kadın daha nasıl sevilir, anam yâhut yar?
Kucağındadır ya dizlerinde en mâsum uykum.

Gerdanda inci yalılar, sâhilde dizi dizi.
Geçerken kayıklarla rüyâya sürükler bizi.
Tarih tekerrür: yeniden fetheder İstanbul’u,
Suya indiririz Haliç’ de yelkenlerimizi!

Lâleler açmış fistanda, güzele ne yaraşmaz?
Kuştepe’den salın da gel, endâmına kim şaşmaz!
Kız Kulesi tâze gelin gibi süzülür durur,
Kader böyle: zafer tâkı İstanbul’a kurulur!

Kırkikindiler yağar; İstanbul arınır kirden,
Adım başı çeşmeler şarkı söyler her devirden.
Âsumâna çıkmak için yarışırkan ezanlar;
Segâh’dan Sabâ’ya, Hicaz’dan Rast’a geçer birden!

Pembe beyaz şeftali çiçeğinde tâze bahar,
Aldatmayı bilmez İstanbul; vefâlı kadîm yar.
Zümrüt kıyı, turkuvaz sular göz zevkine uygun,
Mukaddes fırça seni en güzel renklere boyar!

Çiniler duâ eder Süleymâniye’ de bayram.
Kubbede çınlar Türk mûsikîsinden en hoş makam!
İstanbul masalı bitmez anlatsan bin bir gece,
Bu güzeller güzeli yaşarmış yedi tepede!