Gitti,
payıma düşen kocaman yalnızlık kaldı ondan geriye,
içimde fırtınaların estiği ufacık bir boşluk kaldı şuramda,

bilmiyorum’larla kilitlenen dilsiz bir yürekle,
haykırmak vardı ardından seve seve ama söve söve gidişine,

acı replikler eşliğinde ağzına geleni söylemek vardı utanmazlığına,
ne çok şey vardı ihanetine söylenecek ardından ama,
sustum.

Kış geldi,
sen yoksun sesin yok üşüyorum yalnızlığa,
kurduğum hayallerim sana beslediğim düşlerim dondu ardından.

Kış geldi bak,
aylardan ocak,günlerden sensizlik ,saat bizden sen geçiyor,
durdu zaman ardından bizden sen geçtin ve gittin,
akrep yelkovana küstü dönmez oldu ardından;
zaman hep sen zaman hep ayrılık zaman hep iahenet,
söylenecek çok şey vardı ardından ama,
sustum.

Gözlerinde başlamıştı her şey,
bakışı vardı beni benden alan,tüm kenti güzelleştiren onlardı,
tüm cenneti içinde barındıran bir mutluluktu sanmışım, meğer yanılmışım,
şimdi gözleri uykularıma suikast düzenleyen korkularım,
uykusuz bıraktığı gecelerde söylenecek çok şey vardı ardından ama,
sustum.

Biliyorum,
bir gün gittiğin yerler getirecek seni bana,
rüzgarlar kokunu alıp gelecek ve ben kıskanacağım yine

ama geleceksin gittiğin şehirlerden
istemeye istemeye ama seve seve,
haberim alıp getirecek seni bana bir sela vaktiyle cami avlusuna.

Biliyorum,gözlerinden akan sahte yaşlar olacak soğuk cesedime,
herkes ne kadarda çok sevmiş diyecek gözyaşlarıyla sana eşlik ederken,
kimse bilmiyor ki herkesleştiğini,
kimse asıl katilin zaman değil sen olduğunu bilmiyor ki,
çünkü sustum hep ardından avazım çıktığınca

ve gözlerimi açmak isterdim o an son kez ,

- O’nu çok sevdim, diye haykırmak isterdim dağa taşa canlı cansız bütün varlıklara
sonra gidişini anlatmak sever gibi ama söver gibi
ve söylenecek çok şey vardı ardından ama,
ben yine susacağım...

Erkan Ipek / Sustum Hep Ardından