Senden ayrıldıktan sonra taşınmadım.
Aynı sokak.
Aynı cadde.
Aynı kapı numaram.
Bulamam deme.
Bulamam deme yar.
Hani aynı evi paylaştığımız o ev var ya.
Hah işte o evden kaldırılacak cenazem.
İmam Hüseyin okuyacak salamı.
Ve kıldıracak namazımı.
Üç beş komşun vardı ya hani.
Onların sana geldiği.
Beş çayına gittiğin Hale, Lale, Jale.
Onlarla ister ağla.
İster yas tut karalar bağla.
İstersen de azmettir.
Bir bidon benzin döktür yak.
Karşısına geç.
Hiçbir şey olmamış gibi.
Bir sigara yak.
Ve seyrine bak.

Gelemem deme.
Gelemem deme yar.
Korkma gelmez ayak seslerim.
Korkma görünmez hayallerim.
Korkma kokmaz tenim.
Zaten ne sözlerimi duyacaksın.
Ne de beğendiğin kahverengi gözlerimi göreceksin.
Sen gelmeden kılınmış olacak namazım.
Sen gelmeden kaldırılmış olacak cenazem.
Belki de gelirsin diye bekletirler cesedimi.
Olsun.
Olsun be gülüm.
Gel ki bir fatiha okursun da sevaba girersin.
Gel ki pişman olursun da.
Belki cesedimi öpersin.
Belki yüzünü yüzüme sürersin.
Belki de haklı gösterip kendini översin.

Gelemem deme.
Gelemem deme yar.
Gelince sanki dirilecek miyim?
Gelince sanki hissedecek miyim?
Korkma ruhum yakana yapışmaz.
Korkma kimseler geldin diye karışmaz.
Neyse canın sağ olsun.
İster gel.
İster gelme.
Kraliçe gönlüne bıraktım.
Gelebilirsin.
Gelmeye de bilirsin.
Yani sen bilirsin.
Kimseler seni suçlamayacak.
Kimseler git diye kovmayacak.
Ha bu arada.
Gömleklerim, kravatlarım, pantolonlarım.
Fotoğraflarım, yazıp da yollayamadığım mektuplarım.
Gardolabın ikinci gözünde.
Öp ve kokula.
Beğendiğim üstadların kitaplarını da ver bir okula.
Yazdığım şiirlerim, hikâyelerim, romanlarım.
Kül tablası.
Gül tablosu.
Ve hatta el radyosu.
Şair odamda.
İster fırlatıp at.
İster eskiciye ver.
İstersen de yadigâr diye sakla ömrün boyunca.
Her şeyim helal olsun sana.