Gecelerin rengi fazla yokluk bu aralar
Yalnızlık siyaha çalmış yürek yaralar
Soğuk tablolar var üşüyor figüranlar
Çizmişler senli bir ayrılık, üşüyen ressamlar
Dediler yokluk var
Yokluk sen sevgili
Yokluğundan öpüyorum seni

Bu gece fazla sancılı şiirler
Ağlıyor, ağlatıyor, üşüyor cümleler
Soğuk mısralarda avaz avaz çığlıklarda harfler
Yazmışlar senli bir ayrılık, üşüyen şairler
Dediler giden var
Giden sen sevgili
Gidişinden öpüyorum seni

Bu gece fazla sessiz yeryüzü
Korkutuyor özlettiriyor yaryüzü
Soğuk yalnızlıklar var, üşüyor gökyüzü
Susturmuş senli bir ayrılık, üşüyen bülbülü
Dediler sessizlik var
Sessizlik sen sevgili
Sessizliğinden öpüyorum seni

Yorgun yağmurlar var şehrimde
Bir kadın ağlıyor bekliyor buğulu penceresinde
Bir adam yalnız üşüyor içten içe
Buğulu camlara dokunuyor üşüyen eller
Dediler yağmur var
Islanan sen sevgili
Islanan saçlarından öpüyorum seni

Bir matem havası var bu ağıt dolu şiirde
Sahipsiz bir ceset, ölen kokuyor bu oda bu harabe
Soğuk tabutlarda üşüyenler, sarılmış kefene
Deseler ki ölen var
Ölen ben sevgili
Yadımda olmadın
Ardımdan öp beni