Cenazesiz girmek isterdim Yiğitlere Arkasyan’a
Başköşeye oturturlar
Yere bağdaş kurar,çömerlerdi
Gözleri uzak Ağrı Kars değin
Ellerinde toprak devinmeleri
Yine de dudakları yediveren gülünden
Pembe bir gülümseme
Bellerinde kara saçları
Kara yere uzanırdı


Sıkı sıkı sarılırlardı
Bin yıllık dostluklarla
Ayran pekmez çökelek
Taşı delerdi yürekleri
Doğuştan anaydılar,doğuştan ağa


Bir şeker tadında emerlerdi yaşamı
Sevgileri bal
Güneşi taşırlardı omuzlarında
Dizginsiz bırakırlardı atları
Oğulları kızları


Cenazesiz, tek başıma girmek isterdim Yiğitlere,Arkasyan’a
Kadın arkadaşlarım olurdu
Çıkarırlardı asmalı çardağa
Türkü çağırırlardı
Salkım üzümler sunulurdu
Altın sözlerde

Dut ağacım olurdu evin önünde
salıncakta sallardık çocukluğu
Kırmızı gülerdi sevdiğim
Şapka yapardı sazlardan
Tutuştururdu elime

Bir yatakta altı kişi yatardık yine
Bize horoz pişirirdi annemiz
Basma perdeyi açardık,umutlu dağlara
Güneş okurdu içimiz


Akşam olunca gençler,yaşlılar
Gelmiş geçmiş kaynardı çaydanlıkta
Kıkırdaşırdık kendi aramızda
bugünü

Sabah düşerdik yollara


Cebimizde akşamdan kalma elma
Kader otu toplardık yol boyu
Dağ yeline salardık saçlarımızı
Biz mi kekik olurduk
dağ mı kekik kokardı


Konuk olmamın ayrıcalığı
Yine ata binerdim
Yüksek dağlardan bakardım uçurumlara
Sonra bakardım cılız yüksekliğime


Varırdık
Suyun çıktığı yere
Çam dibinde yatır
Kurban keserdik
Bu oğul yaşasın

Bütün oğullar yaşasın


Öldü oğul Hakkâri’de dağda
Şehit edildi başka oğul
Kurudu kader otu
Kekik koktu omuzlarda cenaze
Acı girdi
Şeker yaşama !

26 8 1993 Nazik Gülünay