Baktığın Ayna’nın arkasında kalan Ben,
Sen yürüyorsun, ben bekliyorum…
O gördüğün Sen değil, Başka biri
Sen başkalaştığında beri..
Sen gidiyorsun, Ben ardından bakıyorum…

Sen hep konuşuyorsun ya,
En çok kendine, sonra başkalarına…
Ben bana başkalaştığından beri,
Kendime susuyorum,
En çok da Sana Sus/u/yorum…

Ayna’n ben değilim, Bana yüzünü çevirdiğinden beri…
Başkalarını Ayna gördün,
En çok Bana sırtını döndün,
Bakmıyorum artık Aynalara,
Gittiğinden beri küsüyorum..

Kırık bir bardağım ben artık…
Sen başka şişelere dolduğundan beri..
Ve hangi su gelirse gelsin, Şifa olmayacak bedenime..
Ben hep senden sonra,
Kırık bardak olacağım, ve hiç dolmayacağım…

Sabaha kadar bana sebepsizce sırıtan Ay’a inat,
Doğmayan sabahlarıma bekliyorum Seni..
Beklerken yorgun düşüp, buna alışmak gibi..
Arkamı döndüm aydınlığa, yüzümü döndüm soğuk duvara
Soğuğa alışmak gibi , yokluğun…

YirmiDört-Ocak-İkiBinOnBir*11:00
Nevin Akbulut

Paylaş:

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (2)

5.0

100% (2)

Ayna'nın arkası... Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Ayna'nın arkası... şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Ayna'nın Arkası... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

Etkili Yorum

DemAN, @deman

2.2.2012 17:10:58

5 puan verdi

Aynayı ayna yapan arkasındaki sırlardır...

Günümüzden 4 bin yıl önce, Ortadoğu ve İtalya’nın kuzey kesimlerinde, yanardağ lavlarının
parlak artıklarının cilalanmasıyla, görüntüyü aksettiren ilk aynalar yapıldı. Gümüşleme
yöntemiyle ayna elde etme tekniği ise, 14. yüzyılda Venedik’te geliştirildi. Venedikliler,
bir cam tabakasının arka yüzeyine cıva sürerek, ayna yapmayı başardılar ve o
tarihten sonra bu cam parçası, özellikle kadınların ellerinden düşmez oldu. En son aolarak da 1835 yılında, Alman
kimyageri Justus von Liebig tarafından atıldı.Gümüşnitrat, özel bir yöntemle cama tatbikedildiğinde, içindeki gümüş cama yapışıyor ve böylece son derece net görüntü veren bir ayna elde ediliyordu. Gümüşnitratı cama
sıvanırken ayrıştırmak için, genellikle şeker yada Rochelle tuzu kullanılıyordu.

Pardon... Konuda saptım mı?

Sabaha kadar bana sebepsizce sırıtan Ay’a inat,
Doğmayan sabahlarıma bekliyorum Seni..
Beklerken yorgun düşüp, buna alışmak gibi..
Arkamı döndüm aydınlığa, yüzümü döndüm soğuk duvara
Soğuğa alışmak gibi , yokluğun…

İşte yokluk bir buz dağı gibidir, içi- dışı yokluk olan....

Selamlıyorum, gönül heybenizdeki tüm şiirler etkileyiciydi ve canı gönülden kutluyorum

Bandırmalı, @bandirmali

24.1.2012 22:19:19

5 puan verdi

Sabaha kadar bana sebepsizce sırıtan Ay’a inat,
Doğmayan sabahlarıma bekliyorum Seni..
Beklerken yorgun düşüp, buna alışmak gibi..
Arkamı döndüm aydınlığa, yüzümü döndüm soğuk duvara
Soğuğa alışmak gibi , yokluğun…

Değerli kaleminizi canı gönülden kutlarım
duygulu içten nice güzel dizeler okudum
kaleminiz daim ola saygılarımla..