Hecelerim ;
Pencerene kadar geldi,
Uçmaktan yorulmuş bir kuş gibi cik’ledi önce…
Sonra duyman için bağırdı, çağırdı kendince…
Duyuramadı.
Elleri dondu soğuktan ,
Titredi..

Hecelerim;
Kimsesizlerim!
Soğuk ciğerlerine işledi biraz daha,
Balyoz yumruğu gibiydi soğuk,
Doluyordu!
Ciğerlerine…

Hecelerim;
En yalnızlarım…
Ne çok şey birikmişti avuçlarında,
Tutamaz hale geldi elleri,
Uyuştu!
Soğuktu!

Hecelerim;
Köleleriydi kelimelerin..
Sonrasında oluşacak bir Felçli Şiir’lere hep
Gebeydi!
Tutunacak hali yoktu Şiirlerin…
Hepsi biraz
Buz’du…

Sana geldiğim yollar hep Zor’du,
Hep yordu..
Uzundu!..
Kenarlarda dikenli teller Vardı..
Tuttum destek almak için
Acıttı!

Hecelerim kırıldı,
Sesim çatladı..
Ellerim titriyor..
Ben herkesten sonra gelirim!
Hiç kimse olmadığında olurum.
Gizlice!

Felç olur ellerim , tutmaz dizlerim,
Yanında bedenim istemsiz kalır…
Tıpkı bu şiir gibi,
Felçli!
Rotasını şaşırmış , yönünü bulamayan,
Bir Gemi!
Ellerinde!!

(YirmiBeş-Ocak-İkiBinOnİki*13:00)
Nevin Akbulut