Geçiyor bak kara tren
Ardında göz yaşları bırakarak
Ne bıraktığı kara duman umrumda
Ne de rayların sesi
İçimi acıtan, gidiyor güreğimin nefesi
Ardına bile bakmadan boş bırakıyor ellerimi
Koca şehir daralıyor gözlerimde
Dostum kaldırımlar bile bakmıyor yüzüme
Beni burada bırakıp gittiğini sanan zalim
Yüreğimi de takmış peşine
Durdurmak geliyor içimden şu kara treni
Dur demek istiyor yüreğim ne olur dur
Ver bana ceylan gözlü yarimi
Haykırıyor feryadıma yenik düşen raylar
Tren çok kararsız ilerliyor sanki
Pişmancasına bakıyor yarimi taşıyan vagon
Güçlükle atıyor bacaklarını ileri
Aniden yavaşlamaya başlıyor kara tren
Dayanamıyor daha fazla haykırışlarıma
Arıyorum bütün vagonlarda yarimi
Meğer ki boşmuş bu trenin içi
Kandırmış yüreğimin nefesi beni
Ben onu kara trende ararken
O çoktan terk etmiş bu şehri