Kâh su olur, akaaar akar çağlarım...
Kâh bir âşık, ağlaaar ağlar, ağlarım...
Kâh çöpçatan, o’nu o’na bağlarım...
Kâh ki şifâ, hastaları sağlarım...

Kâh ayrılıp size uzaktan bakan...
Kâh yaklaşıp da içinize akan...
Kâh onu buna, seni şuna yakan...
Kâh bir şimşek ki gümbür gümbür çakan...

Zaman olur, göğe çıkarım ben de...
Zaman olur, inerim yere hem de...
Zaman olur, o’nda şu’nda ve sen’de...
Zaman olur, her canda her bedende...

Kâh şâir dilinde, âşık elinde...
Kâh kadın karnında, erkek belinde...
Kâh akşam meltemi, sabah yelinde...
Kâh Kış ayazında, Bahar selinde...

Kâh çamuru hamur edip şekille...
Kâh sesle, vahîyle, rûyayla, dille...
Kâh kendi halîyle, kâh zorla, ille...
Kâh davul, dümbelek, zurnayla, zille...

O benim! ..Benim ki görürsen eğer,
Dersin ki “Her şey, hep senmişsin meğer!
Senle su, senle gök, senle dolu yer!
Ki hayat, senle yaşamaya değer! ”

01.09.2007/00.30

Not: 01.12.2010’da TRTnağme’de
Derya KAYA bey ratafından Akşamın
Neş’esi prorramında okumuştur