karga tulumba tutup kuyruğundan
yıksak tüm tabuları
haklasak tüm yasakları
sen orkide olsan zerafete
ben kayıp sobelere, damat
şehla uçsa martılar
ve güvercinler kanat çırpsa zaferimize
yine dar gelir miydi hayat üzerimize
yine veryansın eder miydik sence
bu koyu gri ahvâle!


söylesene hevâl
çocuk yanından yakalasak hınzırca
bir dağ keçisi gibi
yamaçlarında korkusuzca oynaşsak
ve altından çekilip devirsek dünyayı umarsızca
olmaz mıydı!



kadere istikamet sorulmaz
ve bilinmez içine girmeden
çıkmazların ardında ne kurulur
düşen bir yaprak bulurken yerini
haberli midir medreseden
yıkık duvarlar da duyar mı gürbüz kametleri
bildiğim tek şey bir olmazın kıyamet vakti
yokluğa bedel öder mi hiç
bir varlığa paye biçemez cevher
anlamam ben hendeseden
nedir bütünlemeye kalmışsam
tek parçaysa hâlâ cebimdeki mücevher
hiç umursamam hiç!
hâlâ bütünüyle sendeysem!





kitap elimde
ve bitecek gibi de değil
koşuyor hâlâ g ö z l e r i m ü z e r i n d e!



değil bir sayfa
bir lime bile kalsa(n)da
ya da bir tümce
kitap kalın, kitap!



evet çok yaprak eskitti takvimler
ve zor öğreniyorum doğru
hatta aptalın tekiyim
ya da ufacık harflerle yazılmışsın alnıma
ve okuması yazmasından zor
belki açlığım körlüğümden iştahlı
istediğini söyle hiç umurumda olmuyor...


ama ne olur
’önce sınav edip
sonra sonra ders veren dünya gibi davranma bana’



gök mavi giyinir mi
kuşlar ürkek uçarsa
hiç kitaba uyar mı aşk
yağmur bile emanetken toprağa!..



...
..
.



ToprağınSesi



.