Biz yolcuyduk seninle bir bilinmeze
İkimizinde yükü
kendine ağırdı kendimizce..
Sen bana baktın ben sana baktım usulca
Bıraktık yere yüklerimizi
oturduk usulca bir taşa
Utandık birbirimizden,düşüncelerimizden bir anda.



Sırt sırta yaslandık birbirimize
Burnumuzda
tenlerimizin arzulu kokusu
Daldık düşüncelere
yılanın zehirli ağusu geldi girdi beynimize
aşkı kirletti,biz eğlendik
Sen
senlikten çıktın
ben
benlikten zehirlendik.


Açtın yükünü sessizce serdin yere
İçinden bir kaç bilya, bir tabaka,
bir de anılar çıktı
Baktın gözlerime usulca oku dedin beni
oku...


Kirlenen yüreğimle sana baktım gözümü kırpmadım
Bilyaları alıp uçurumdan aşşağıya fırlattım...



Anlamayan gözlerle yüzüme baktın utanmasız..
Bense
yorgun açtım yükümü önüne değersizce..
Bir tarak, bir mendil
bir de bebek vardı içinde....
Usulca okşadım onları
tek tek sabırsızca, sessizce
Kirlenen aşkımla birlikte fırlatıp attım sonunda uçurumun dibine..



Sonra baktım gözlerine beyazı siyahtı artık gözlerinin
Biz yoktuk orda,
yağmur yağmıştı üstüne çamurduk
Bir derenin kıyısındaydık pislik içindeydik artık..
Döndüm sırtımı
vurdum kendimi bilinmeyen uzun yola
Bakmadım geriye,
bakmıyorum o kirli aşk gününden sonra..


Ayvazım DENİZ