Soluğunda kin birikmiş bedenlerin gölgesinde
Doğrulmaya çalışan
Yarı ayyaş,yarı yaralı,yarı yamalı şiirler döktüm geceye
Gece ki talan edilen düşlerin cinayet emri

Gözlerini düşünmeliydim oysa
Eskimiş kaldırımlarda
Lacivert akşamlarda

Sardığımda üşüyen,dokunduğumda titreyen bu ömrün altyazına
Açıklamalar biriktirdim
Tut ki bilmek istersin
Ruhumun arka bahçesinde saklanan ’sen’ i

Çapı dar gelen sevdalara bürünmüş
Takvimsiz gençliğimizden geriye
Dairesel başlangıçlar ve sonlar kaldı şimdi
Ve hıçkırıyor sesimde duyamadığın arsız özlemim

Ve sarsarak,ve hınçla,ve delercesine geceyi
Çoğaldıkça eksilen,eksildikçe eriyen ömrüme ilişiyor
Dilsiz lehçemde ismin

Perdeleri sararmış evlerin sıralandığı bu kent
Umudu tüketen,acıyı türeten
Yüreklere tünemiş kahırlar
Yürüdükçe kent düşüyor
Yürüdükçe kent üşüyor
Tetikte bekleyen gökten elime kar düşüyor
Ömrüm üşüyor

Oysa gözlerini düşünmeliydim
Savruldukça anılardan öpüşlerin
Karanlık çekilirken yüzümden gözlerini düşünmeliydim

Trampetler çalıyor beynimde
Toparlayamıyorum içimdeki ’sen’i
Toparlanamıyorum içimdeki ’sen’ ile
Dinamit gibi aklımda gidişin
Giyinmeyi unutmuş,nöbete durmuş yüreğim
Anadan doğma hislerle geldim
Koynumda aşınmış resmin

Yarınsız,yarsız kimliğimizle
Satırbaşlarında kalmış mağrur bakışlar kuşandı geceye
Hayatın eşiğine konaklamış tutsaklık
İçerisi bahar
Dışarısı kar

Doğrulmaya çalıştıkça devrilen,devinen sözcüklerimde
İzmarit kokusu
Aç midelere bölüştürülen
Acımtırak dost hüzünleri
Gözlerini düşünmeliydim oysa
Sabahlarıma doğan yetim kimsesizliğinde
Gözlerini düşünebilmeliydim oysa

16 Ocak-2012
Nigar Baran