bir daha dünyaya gelme ihtimalim olsaydı
önce elimin tersiyle bütün kırık hayatları
ucundan başlayarak hayata yapıştırırdım

hiç kırılmamış yanlarımızdan başlayarak
en güzel renkleri gözlerimize giydirirdim.

sonra akan gözyaşlarımı nefesinde dondurur
nostaljimin en güzel anında
iki buz parçası halinde mum ışığında çözer, mey ile içerdim

söylenmiş her güzel sözü beyaz bulutlara yazar
sürekli başımızın üzerinde dolaşsınlar isterdim

sıcak bir kahvede acıyı yok eder
kahvenin kokusunu içime çekerdim

özlemleri kuşların kanadına
umutları uçurtmaların kuyruğuna bağlar
çocukların kahkahasında uçmalarını sağlardım

tekrar dünyaya gelmeyeceğimi bile bile
bir hazan mevsiminde bana yazdığın tüm şiirlerini
gözlerinle gözlerime okurken yeniden yeniden
yine seni sevmeyi tercih ederdim...!!!



Nurşen Yıldız 14/01/2012