Bulutlar özlü dileklerle pupa yelken
Daha bir hareli gezinirlerdi,
Bilinçaltı körfezlerin erguvan sularında...


Bakışlarda yoğunlaşırdı çoğu kez,
Gönül çelen bir hayalin onmazlık gerilimi
Ve özlemler kavşağında
Kısır döngüye çoban uzun emel uğrusu
Yasavul kemendiyle bağlardı sitemleri:
"Umut fakirin ekmeği" lakin
Avunma sürecinde
Yâr sofrası zeminsiz...


Sıla çimen mor bezekli
Yalnızlığın üvey duldasında,
Menekşe öbeklerinden
Direniş çağrısı duyulurdu,
Hâl diliyle yeminsiz...


Kadim Uç-oğ Boluğ’dan Manar Ant-ok-yası’na
Adrese özel ulak savrulan turna kanat,
Ümrandan uygarlığa can kırığı hayattı;
Gelgeç hülyalar bile sanki hicran talimi,
Yarınlardan eminsiz...


Uçurum yolcusunu caydırır mı bilmece?
Daktilo tuşlarına yeğni basan gülmece!..
Bir özlem şakası olmalıydı hem,
Tadında ve de mimsiz...


İpuçları parmak izi,
İzah sonraya kalmalı,
Acabalar örsünde özgüven berkiterek
Arabesk bir yazgıya dirlik aşılamalı,
Ödül cezaya dönüşmemeliydi;
Ne de olsa,
Latife latif gerek...


Emir erinden farklı aşk erinin mantığı;
Zor durumdan vazife çıkaran gönül-güzar,
Hislerine can siper özveri yükleyerek,
Umarsız leylisine açık çek şifa yazar...


Ülfeti yıllar boyu rehin tutan o belge,
Kalemin kırıldığı simge boyut intizar;
Kem yazgıya serzeniş hükmü kalmasın diye,
Allı pullu zarfıyla hüsrana soyut mezar...


O günler anısına her menekşe mevsimi,
Bulutlar özlü dileklerle pupa yelken
Daha bir hüzünlü salınmaktalar,
Bilinç üstü görkemin
Kırk ikindi sularında...