Onlar, Allah’ın lütfuydu bu necip millete
Bir mahşer gününü yarıp gittiler,

Ardından ağlamaklı hanım, kız, kızan
Bu kutlu sevdaya varıp gittiler...

Tırnak uçlarından, saç tellerine
Istırap sancısını duyup gittiler…

Kutlu bir davanın Ulu Hanlar’ı
“Türk ileri”, “Türk ileri” deyip gittiler…

Damla damla erirken iri kayalar
Ergenekon’dan doğup, doğup gittiler…

Yesevi Dergahı’ndan, Yunus Tezgahı’ndan
Erenler katından, uçup gittiler…

Kor alevlerden yalın ayak geçerek
İkbal defterini dürüp gittiler…

Onlar, Allah’ın askeriydiler,
Kefenleri yırtıp, söküp gittiler…

…
En dar günlerde yol gösterici
Ayak izlerini koyup gittiler…

Çoban yıldızı idiler gece göklerde,
Gündüz güneştiler, yakıp gittiler…

Peygamber “gel” dedi, ünledi anda,
O buyruğa boyun eğip gittiler…

Kürşat’a, Bilge’ye, Alparslan’a, Atatürk’e,
Denktiler, Denktaş’tılar, fakat gittiler…

Muhittin Dağhan