Her şeyden kaçınır saklanır belki
Kaçamaz kendinden insan dediğin
Gidip yalnızlığa saplanır belki
Kaçamaz kendinden insan dediğin

“inanmam” dese de aşka sevgiye
Alçalır yüreği her dem övgüye
Tahammül edemez, sevgisizliğe
Kaçamaz kendinden insan dediğin

Maya, yürek, beyin, fikir adına
Yükselir elbet bir hat katına
Bir dost bulur ücra gönül tahtına
Kaçamaz kendinden insan dediğin

İman eder kalpten, sevda ses verir
Kutsal bir mekana yürür ve gelir
Yarini yadını, haddini bilir
Kaçamaz kendinden insan dediğin

Göle maya çalar tutması için
Devler arar gönle, yatması için
Şiir yazar hakka tapması için
Kaçamaz kendinden insan dediğin

Sırt döner yaşam bazen alınır
Arkasından nazlı nazlı salınır
Ve nihayet bir kararda kalınır
Kaçamaz kendinden insan dediğin

Kahrederse diller, kahra celbe der
Gönül yorgun düşer, yürek derbeder
En sonunda hep bir olur “der” beder
Kaçamaz kendinden insan dediğin

Bir bahane olur, gitmeler için
Aklın sıra artık bitmeler için
Efkarın hayrı yok yitmeler için
Kaçamaz kendinden insan dediğin

Her şeyden kaçılır kaçmak istense
Bir yer olsun yeter, yeter özlense
Ölüm dahi her bir şeyin üstlense
Kaçamaz kendinden insan dediğin

Muhittin Dağhan
24-04-2009
01.10