aşık olup sevdiğine
sel olup akışına duygularının
her cümlende onun adının geçişine
sesinin şakıyışına
bahsederken ondan tınındaki heyecanına
kalp atışlarını duydum
yerden kesilmişti ayakların mutluydun
sahiplendin, korumaya çalıştın
melek gibi aldın kanatlarının altına
ikinize bambaşka bir dünya kurdun
onu düşünmeden geçen tek bir saniyen yoktu
beraber olacağınız zamanı sabırsızlıkla beklerken
geçen süre bitmiyor, cehenneme dönüyordu saatler
her şeyin en güzeline layıktı
bitmesin istiyordun onlu zamanlar, doyamıyordun
bir an unutsan, suçlu hissediyordun kendini
en ufak bir şey onunla özdeşleşip anımsatıyordu
kalp atışlarında adı yankılanıyordu...

sordum?
aşık mı oldun?
seviyor musun?
hiddetle karşı çıkıp hayır dedin
ne kadar inkar etsen de, ben biliyordum
her evresine şahit olmuştum
sende aşk yağmurlarıyla ıslanmıştın
sırılsıklam aşık olmuştun
ben de sen de yaşadım
içini yakan acıları
elin-kolun bağlı çaresiz kalışını
yüreğinde kopan fırtınaları
dünyayı yerle bir edip yıkmak istediğini
keşkeler, ardından gelen pişmanlıkları
şunu şöyle deseydim?
acaba böylemi yapsaydım,
ben nerede hata yaptım?
soruların ardı arkası hiç gelmiyor
her soru kendi içinde yeni bir soruya gebe
kaç dokuz ay on gün geçse de doğmuyor...

üzülüyorum;
hatırlar mısın sana ah etmiştim
‘’sende sev;
sevdiğinde sana bana yaptıklarının
ne eksik ne de fazla, aynısını yapsın’’ demiştim
bir keşkem daha oldu şimdi
sen üzüldün diye yine ben üzüldüm...

lakin yanılmışım
sen aşık olamazsın ki
sen kimseyi sevemezsin ki
körelmiş, ölmüş duyguların
söyle,
kim söktü yüreğini?
taşmı koydu yerine?
seni kim bu hale getirdi?


13.01.2012_________________Seher_Yeli


Canım papatyam emeğine yüreğine sağlık. Sevgilerimle...