kahkahalar çok eski bir evden yayılıyor
yılbaşı ağaçları sanırsın ki yanıyor
ne çok ışık,ne çok düş,ne çok balkon,ne çok ben
kitaplar ,iskemleler,şarkılar ve hayaller
durdum sokak başına perdelerde gölgeler
kahkahalar çok eski bir evden yayılıyor

yılbaşı hatırası ,fotograflar arası
çok eski bir noelin özlem dolu yarası
bir adam ve bir şiir,bir kadın ve bir nehir
kasımpatılı bahçe ve çok mesut çocuklar
nerdesiniz gidenler geri dönmeyen ruhlar
yılbaşı hatırası fotograflar arası

susun dağlar aşkına dua aşkına susun
çöküyor gözlerime nebuladan bir şehir
artık hissetmiyor ki ne deniz ne de nehir
çok eski bir şarkıya eşlik etmiş bir sükun
zehirlenmiş yeryüzü, gökyüzü ve okyanus
susun dağlar aşkına dua aşkına susun

mumlar ve kedilerin kardaki akisleri
o dalgın gözlerini ne çok aydınlatıyor
mumlar ki yatay mumlar,dikey,yuvarlak mumlar
şahlanan bir at gibi en son ki -fakat- gibi
ne çok kedi,ne çok hiç,ne çok kömür ve alaz
mumlar ve kedilerin kardaki akisleri...


eskimiş bir yılbaşı gecesini aradım
bizim gibi eskimiş yıldızlara bakınca
ve gözlerin noelin siyahından da kara
ve keman yarısını attığım o sokağa
ve ölen bir kitapta öldüğümüz her an da
eskimiş bir yılbaşı gecesini aradım

anladım ki tanrının mahşeri de üşüyor
bu yürüyen ben miyim ,bu yanan ten benmiyim
bu değişen ,ayrışan atomlar hep benim mi
yılbaşı gecesinde adımlarım düşüyor
içimdeki dağlar kül,külümde bir siyah gül
anladım ki tanrının mahşeri de üşüyor...

ayşegül aşkım karagöz