6
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1231
Okunma
Karanlığa bağışlıyorum kanlı susuşlarımı
Renginde bir şeyler var,
Gözlerime ölü çerçeveler düşüren
Tutup umudu asıyorum resme
Bir çığlık kopuyor ölen bir yıldızdan
Duvar parçalanıyor,
dağılıyor yüreğim dört bir yana
yutuyorum can kırıklarını birer birer
acıtmıyor canımı bir dostun hainliği kadar.
kim topladı güzel masalları
ne vakit bir düşü öpsem
penceremden düşüyor ay ışığı.
Yüreğimin baş köşesinde oturur yalnızlık
Ben davet etmedim ki billur gözyaşını
Canı sıkıldıkça parıldıyor yanak çukurlarımda
Dokunuyorum yanaklarıma parmaklarımda yangınlar
Yangınlar gelip dilimi tutuşturuyor
Bir çığlık attı atacak kendini dışarıya
Derken yutkunuyorum acılarımı
Yine o sancı düşüyor nefesimin battığı yere
Dost diyor;kalbim
Nasılda kanatıyor güneşimi!
Cevap Yaz