11
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
2189
Okunma
Açılıyor önümde menzilsiz mesafeler
Son kuşlarda geçiyor eğerek kanadını
Ardımda düğün dernek, diz vuruyor efeler
Öğrenmekten çok zordu unuturken adını
Şiire koşuyorum sözün bittiği yerde
Açılmıyor kapılar senmişsin parolası
Döl tutmuyor içimde şimdi gamda, kederde
Nasıl tutarım söyle böyle ömürlük yası
Soluyor derin derin, zaman yorgun bir kısrak
Tutarak perçeminden çektim binek taşına
Sular da durulur mu böyle keskin akarak
Nasılda benziyorlar bende ki göz yaşına
Çökerken ufuklara ayrılığın amanı
Mecalsiz düşüyorum bildiğin yataklara
Dağıtmıyor hiçbir şey şimdi sisi, dumanı
Talihim çok benziyor sararan yapraklara
Başı ve sonu var mı hayat kaldıracının
Bilen varsa göstersin işaret taşlarını
Resmini çizemezken ayrılık ve acının
Zaman önümü kesti eğerek kaşlarını
Adın kalmaz aklımda adımı unutmadan
Bu yüzden siliyorum geçmişi birer birer
İyileşmez yaralar yeniden kanatmadan
Kan kırmızı açarken bıçak yemiş bu güller
Hayrettin YAZICI