Şarabi bir leke, dudağımın kıyısında
İçtikçe yokluğunu, sarhoş eden
Mahzeninde yıllanmak varken, ayrıştırdım dilimi
Hem kırmızı, hem ayyaştım kekremsi sevgimle
Bu Nemrut tufanın son bulsun diye
Nasıl yaracağım o ihtişamlı denizini
Tarihe gömülmüş zaferlerim aşikârken
Asırların kınında saklanacağım, keskin sözlerimle
…

Şimdi boğmacaya tutuldu tümcelerim
Adımlarını kesen kristal tenlerin ayazı
Belli ki belleğinde kalmış, ‘Sui-zan’ .. El-aman!
Gözde gafillerinin ihanetleri, kapında eşik taşı, bil
Ruzname’nin derkenarında kül kokan anıların
Edepsiz emellerinde tutmayacak, ebcet hesabın
Bağdat’tan dönecek aşklar, yalan deri değiştirirken!
Kılı kırk yaracaksın önümde yılan gibi kıvrılırken
…

Serum yiyen acılarıma faydasız artık, sıska şiirler
Cürümümün cılız siluetini gördüğümde
Firar ettim senli düşlerimden
Simsiyah gecede gördüm ayak izlerini
Gölgenin serabına yürüyordun sessizce
Sustum içime, kessen akmaz artık kanım
Teması ayrık otlarıyla kök salmış, toprağınım
Ağlıyor musun? Gözyaşlarındır mihri, her arşınının
…

‘Agora’ tenha ve yetim rüzgârlara teslim
‘Stanislavski’ haklı, gardıropta kalmalıydı duygular
Bilinçaltını duyuyorum, absürt reflekslerini sustur
Ajitasyon girmiş damarlarıma, biliyorum
Sahneden inip kulise çekileli çok oldu aşk
Ard arda gelen replikler gecikince
Suflesiz tavafındayım artık, yalnızlık döngüsünün
Elimde beş para etmeyen, infaz edilmiş duygularım
…

Neden mi sorguluyorum?
Acı evde yaşanır,
Yaşıyorum…



Neşe CÖMERT
31.12.2011


Acısıyla tatlısıyla... 2011’in son avazı...
Tüm insanlığa barış ve sevgiyle.. Başarılı sağlıklı mutlu yıllar diliyorum...