SANA MEKTUPLER V ( Korkuyorum )

Pencereme vuran yaðmur damlalarý
ve bir kasým akþamý
gözlerim uykuya hasým
Belki de kalbimin son vuruþlarý
Sensiz ölmekten çok korkuyorum
Tatmýþken aþký seninle
Korkuyorum sensiz ölmekten
Ömrüm yokuþlarýný çýkmakla geçti
Kaybetmek ne garip tamda bu düzlükte
Bana söylemediðin o tatlý kelimelerini
Söyler misin kabrimde?
Ben her vakit seni dinlerim
Sen beni dinlemediysen de
Sen yeter ki “gel” de, ölmek ne ki
Yeter ki “gel” de
Adriyatik neresi, Çin seddi ne ki
Sen yeter ki “sev” de
Ferhat’týr, Mecnun dur bendeki

Yusuf’u kuyudan çýkartan aþk
Eyub’a yaralarý hoþ gördüren aþk
Beni þu diyarý hicrette sana baðlayan ayrý aþk
Onu ararken seni bulmuþum
Mevla yazýmýzý beraber yazmýþ
Yürü benimle kim ne derse desin
Kul nedir ki Allah bilsin
Yürü ardýmýz sýra alem gelsin
Dünya bizim, ebed bizim
Þu bakýþan simalardan mý utancýn
Herkes hesabýný gitsin Allah’a versin
Ben seni kaybedemem
Çok korkuyorum sensiz ölmekten
Hani bir kasým akþamý
Uykumu ipotek ettiðim günler
Gözlerim uykuya hasým
Seni düþünmek dostun sunduðu bir kahvede
Ve içmek seni her yudumunda bardaðýn
Unutmadým hayaline sarýldýðým vakitleri
Þimdi o günlere özlemlerde
“Gel” ne olursun
Sensiz ölmekten çok korkuyorum
Koyu sohbetler mekanýnda
Ayrý hülyalarda gezdiðim senli günler
Dalýp, dalýp gitmek
Ve gelmek gittiðin yerlerden seninle
Ne güzel aðlamak
Ama seninle
Canýma zulmetmekten
Vazgeçer mi hasretin
Bitir, dayanmak yiðit ister
Yiðitlerde ölür
Ben sensiz ölmekten çok korkuyorum
Bir kasým akþamý gözlerim uykuya hasým
Býrakýp gittin karalar baðladým
Artýk her gün benim yasým

Ýsterdim sayfalarca yazayým
Kalemim kýrýk ellerim ýslak
Son verdin daha baþýnda, her þeye raðmen
Aþk bitti gözlerim sana yasak
Ve ben sensiz ölüyorum
Korkularýmla yüzleþtim
Beni Allah tuttu kýymadým cana
“Gelme artýk kim eder azad”
Dedim, sen bunlara aldýrma
Dilden çýkana kanma
Ýçimde var bir ümit
Gel !
Sensiz ölmekten çok korkuyorum.