karla karışık yıldız yağıyor göğün gözlerinden
ortalık sessiz
ortalık soğuk bir uğultusun yüzünü giyinmiş gibi
sâkin
ama bir o kadar da ayaz

önce doyana kadar öpülüyor toprak
sonra da düştükleri yere kazılır boyunca mezarları

ardı bana varır . . . !

gece saçlarıma dolanıyor
ellerime ayın şevki düşüyor ansızın
kulağı kesik dalgalardan çığlıklar toplarken
s/ağır d/uyar dâvetimi

kör kuyunun üstü açıkta
şerrin asılsız rengi karışır hayır duasına

bulut küsmüş
mavi eteklerini topluyor sonsuzluktan
katık ettikleri güneş gölgesini bırakıyor limana
taşlar çıplak
adımlar yalnız yürüyor patikada

bedel ödüyorum her gece

tenin yastığımı saran bir rüya
ve ben uyanmak istemeyen bir çift gözüm başucunda
ısınıyorum
nefesinin sıcağına bulaşıyor nefesim

yine bedensiz bakışlarında topluyorum kendimi


ya sonra !!!


30/12/2011
16;20
eMİNE