bir kış geçti gözyaşımın kıyısından
unutuluş,
hasret
ve yeni doğan aşkların yaralarında buz
sevgim buzları delen bir çiçek
biz şairler ağlarken gülmelerde mutluyuz

seni seviyorum demezmişim
kucağına yıldızları indirişimin adını düşündüm
canım pahasına denizlere girip sevdiğin taşları toplamam
yürekli taşlardan kaçan yılanın peşine taktığım köpek
demek ben seni sevdiğimi söylemezmişim
o zaman:
“burada seni seven biri olduğunu unutma“ ne demek
gece bitiminde güneşi beklemek

bulutların gözyaşı raks ediyor birikmiş çukurlarında
görebiliyor musun rüzgarların eliyle okşanan çiçekleri
çalılıkların gizinde ceylanların aşkı yaşamakta
kuşların rahatsızlığında yüreğimin sana uzanan sesi
bir dağın,
bir tepesinde donmuş rüzgarda seni sevmemin hevesi
yıldızlara uzanmış bir dağın ufuk genişliğinde sevdim seni

seni seviyorum düşüncem her gün
her gün bir güzelliğin bahçesinde renk toplamakta
kıskançlıklarında renkler üzgün
renkler üzgün
çiçekleri paylaşımlarında kavga
kavga susmuş yüreklerimizdeki hüzün

ben uyumlu yaşantılarda sessiz bir neferim
bir nameyim aşkında yanmış bülbülün dilinde
mendilim düşecek gözyaşının yolunda
dikenlikleri mekan tutmuş kuşun şarkısında ahenkim
sevgiyim
coşkuyum göğsünün solunda

unutma
unutma burada seni seven biri olduğunu
unutma ki ve bil
bu adamın seni öz güveni kadar koruduğunu

telli duvaklı sözlerim yoktur benim
senin de buna ihtiyacın olduğunu sanmam
bildiğim, gözyaşına ışık olmaya yeterim
közlerimi küllerimde saklamasını bilir aşktan yanmam
sana olan sevgim suskunluğum
her gün her an, her nefes
seni seviyorum derim

“seni seviyorum “