tam altmış bir yıldır yüzüne hasret, bayramlarda ellerine mutaç olduğum ANAM, benim ANAM


anama Mektup 2

yaşasaydın seksen sekizlik bir nine olacaktın
yüzüne, gözüne zekanın pırıltısı gülümseyecek
on torun, on göz nuru
sıraya girip ellerini öpeceklerdi
on da torun torunu var
topladıkları kır çiçekleriyle doluşacaklardı etrafına
birden çiçek bahçesinde bulacaktın kendini
kendini çok, çok mutlu hissedecektin on torun torunu ortasında
nice sözleri vardı söyleyecekleri
dillerinde kaldı
nice nazları vardı paslandı düşüncelerinde
yaşasaydın birer tutam sevgi alacaktın
onur duyacaktın
her birinden
yaşasaydın ağabeyimin sertliğini
benim umursamazlığımı
Hasanın garipliğini
Şükrünün inatçılığını
konuşacaktık
bacım Halime’nin güzel gözleri
hep gözlerimde
hurilerin en güzelidir O
bir Raif varmış pek hatırlamam
hep vicdan acım oldu Emin’nin ölümü
son yavrucuğun ikinci Halime vardı ya
acılarımızın acısıydı
yaşasaydın onları konuşurduk doya doya
yaşasaydın ben mutlaka alırdım Asiye’mi
ne güzel gelinin olurdu keman kaşlı
senin gibi akıllı, senin gibi hatırnaz
kimi saçını tarardı
benzetmek için kendine
kimi kere de kaşlarını yolardı
hep, hep halini sorardı
dedem ninemden sonra
yengem de Allahın rahmetine kavuştu
daha sonra babamı da gönderdik yanına
sanra garip Hasan’ın öldürüldü Bulgaristan’da
daha sonra da ağabeyim
yani kalabalık oldunuz oralarda
her akşam dualarla selam gönderirim
alıyorsunuzdur inşallah.
anacığım elli sekiz senelik hasret katmer katmer yüreğimde
her bayram senin eline hasret gözyaşı döktüm
tüm olumsuzluklar seni anımsattı bana
oyun arkadaşlarımın ’ana deyişleri bir çivi yüreğime hep battı
gece karanlıkları seni
sırtımın kirlenişi hep seni
hep seni anımsattı
arkadaşlarımın gülümseyişleri
sensizliği anımsattı, beni hep ağlattı.
Yaşlandıkça umursamazlık çöreklendi içime anacığım
sen uzaklaştıkça tükendi umutlarım
yolum yaklaştı yaşam dağının sırtına
eğer kapın çalınırsa bir gün
ben olacağım kapında
ilk bana ellerini uzat
öpeyim doya doya
doya doya öpeyim
Kendi neşemi,
kendi mutluluğumu kendim inşa etmeyi öğrendim zamanla
iki hanımım oldu
ilki Altınay’ımı doğurdu,
ikincisi de Ertan’ımı
tek eksikleri sensin ana
tek eksikleri sensin
onların gözlerinde
onların gözlerinde de okunuyor hasretin
en son
Erten’ımın anasını da gönderdik gözyaşları arasında
O da benim gibi anasız kaldı yavrucuğum
Anası var ya
(gelmiştir elini öpmeye)
Hep garip yaşasa da büyük insandı
Hep insanlarla paylaşırdı elinde avucunda ne varsa
Tek sözle ben yine yalnız kaldım ana
Her gece duğalar okuyorum
Dualar okuyorum ruhunuza
Seni özlemlerimde gizli gizli hep ağladım
Seni özlemlerimde ben hep
Hep çocuk kaldım
22.02.2013
Karamandere-İstanbul